مقدمه: تجربه استرس در کودکان می تواند بر رشد و تحول آن ها تاثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اختلال استرس پس آسیبی با مشکلات رفتاری کودکان کار مورد آزارجنسی و مقایسه آن با کودکان بی سرپرست بود.

روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. تعداد 80 نفر از کودکان آسیب دیده تحت نظارت سازمان بهزیستی شهر تهران(40 کودک کار مورد آزارجنسی و 40 کودک بی سرپرست) در سنین 10-14 سال با روش نمونه گیری دردسترس با کسب مجوز انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده سیاهه رفتاری کودکان آشنباخ و رسکولا فرم گزارش معلم(TRF) (2001) و مقیاس ساختار یافته مصاحبه ای علائم استرس پس از ضربه فوا و همکاران (1993) بود. به منظور تحلیل داده های حاصل با نرم افزار 18SPSS به منظور بررسی روابط بین متغیرها از آزمون ضریب همبستگی و جهت تفاوت ضرایب همبستگی دو گروه از z فیشر و برای مقایسه متغیرها در دو گروه از آزمون t مستقل استفاده شد.

یافته ها: اختلال استرس پس آسیبی با تمام مولفه های مشکلات رفتاری درگروه موردآزار جنسی رابطه مثبت داشت. در کودکان بی سرپرست اختلال استرس پس آسیبی با تمام مولفه های مشکلات رفتاری به جز مشکلات اجتماعی و مشکلات توجه رابطه مثبت داشت ( p≤0/05). بین اضطراب، گوشه گیری، شکایت های جسمی، مشکلات اجتماعی، قانون شکنی، رفتار پرخاشگرانه، سایر مشکلات و مولفه های استرس پس آسیبی شامل تجربه مجدد، اجتناب، بیش برانگیختگی در دو گروه تفاوت وجود داشت ( p≤0/05). این تفاوت بین مشکلات توجه و تفکر معنی دار نبود. میانگین کل مولفه های مشکلات رفتاری و اختلال پس آسیبی به جز شکایات جسمی و مشکلات توجه در کودکان مورد آزار جنسی بالاتر بود، میانگین شکایات جسمی و مشکلات توجه در کودکان بدسرپرست بالاتر به دست آمد.

نتیجه گیری : هر دو گروه کودکان تحت تاثیر رویداد استرس زا به مشکلات رفتاری دچار شده اند ولی کودکان قربانی آزار جنسی نسبت به بی سرپرست ها شدت مشکلات رفتاری شان بالاتر است که می تواند آمادگی آن ها را برای رفتارهای پرخطر در دوره های بعدی رشد افزایش دهد. بنابراین پیشنهاد می شود برنامه های پیشگیری طراحی شود که توانمندی عاطفی و اجتماعی کودکان در معرض خطر را بهبود بخشد.