مقدمه: تجربه استرس در کودکان نقش مهمی را در توسعه مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی به عهده دارد. اگر کودکان نتوانند در مقابل استرسورها از روش تطابقی درستی استفاده کنند منجر به بروز گرفتاری های پیچیده خانوادگی و اجتماعی در آینده خواهد شد. لذا این مطالعه با هدف بررسی روشهای تطابقی با استرس در کودکان سن مدرسه انجام شد.
روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و نمونه مورد پژوهش 600 نفر دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر خوی سال 1392هستند که به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند.  برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های 1- مشخصات فردی-اجتماعی کودک و خانواده  2- فهرست روشهای تطابقی کودکان سنین مدرسه استفاده شد. روایی محتوایی ابزار توسط اساتید دانشکده پرستاری و همچنین مشاور آموزش و پرورش شهرخوی صورت گرفت و پایایی توسط روش آزمون مجدد (84/0) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده توسط آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار (SPSS (ver 16 انجام شد.
یافته ها: بیش از پنجاه درصد کودکان از ده روش تطابقی بیشتر استفاده نموده اند که از بین آنها گزینه های "دعا کردن"، "حقیقت را گفتن و معذرت خواستن"، "تلاش برای آرام شدن و ساکت ماندن"، " نگاه کردن به تلویزیون یا گوش دادن به موسیقی"، "فکر کردن به موضوع"، "نقاشی کشیدن، خواندن و یا نوشتن چیزی"و "بازی کردن"، بیشترین روشهای مورد استفاده توسط دانش آموزان بوده اند. بین متغیرهای جنس، پایه کلاسی دانش آموزان با روشهای تطابقی استرس کودکان ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0>P).
نتیجه گیری: شناسایی روشهای تطابقی با استرس می تواند در خصوص طراحی مداخلات مدرسه محور یا برنامه هایی برای کاهش استرسهای شایع که علل بسیاری از مشکلات جسمی و رفتاری کودکان سن مدرسه می باشد، به گروههای حرفه ای کمک نماید.