استادیار گروه رواشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران ، i.sajjadian@gmail.com
چکیده: (4470 مشاهده)
مقدمه: تولد و حضور کودکی با کم توانی ذهنی در هر خانواده‌ای، می‌تواند رویدادی نامطلوب و چالش‌زا تلقی گردد که احتمالا تنیدگی و سرخوردگی و احساس غم و نومیدی را به دنبال خواهد داشت. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزند پروری مثبت بر مشکلات رفتاری کودک و فقدان لذت جویی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی آموزش پذیر انجام گرفت. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری 1 ماهه بود. بدین منظور از بین مادران دارای فرزند کم‌توان ذهنی آموزش پذیر مراجعه‌کننده به مراکز درمان اختلال یادگیری شهر اصفهان در بازه زمانی پاییز 95، 30 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده‌اند (هر گروه 15 نفر) آزمودنی‌ها در سه مرحله‌ی پیش‌آزمون، پس‌آزمون و 1 ماه بعد در مرحله پیگیری به ابزارهای پژوهش شامل مقیاس نظام سنجش مبتنی بر تجربه‌ی آخنباخ و پرسشنامه فقدان لذت‌جویی پاسخ دادند. آموزش گروهی فرزند پروری مثبت در طی8 جلسه به‌صورت گروهی به مدت دو ماه بر گروه آزمایش ارائه شد. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. سپس داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها حاکی از آن بود که آموزش فرزند پروری مثبت بر مشکلات رفتاری برونی (0/011P=) و فقدان لذت‌جویی در حیطه تعاملات اجتماعی (0/001P=) و آشامیدن و خوراک (0/001P=) تاثیرگذار بود. نتیجه گیری: یا توجه یه یافته های این پژوهش میتوان برای کاهش مشکلات رفتاری برونی کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر و بهبود وضعیت روانشناختی مادران آنها می توان از این روش سود جست.
