کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. ، Iraj_hamrang@yahoo.com
چکیده: (4960 مشاهده)
مقدمه: کودکان به دلائل مختلف همواره جزءآسیب‌پذیرترین اقشار جامعه هستند و برای محافظت از خود به کمک بزرگسالان از جمله والدین خود نیاز دارند که در صورت ناشایستگی والدین، مسائلی ازجمله کودک‌آزاری توسط آنها رخ خواهد داد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی دیدگاه های والدین در باب مصادیق کودک آزاری انجام یافت. روش:پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و مشارکت کنندگان از میان والدینی که فرزندان آنها در مدارس ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 97-96 مشغول تحصیل بودند انتخاب شدند و با 31 نفر از آنها مصاحبه انجام گرفت. روش اصلی جمع آوری دادهها، مصاحبه های نیمه ساختارمند با سؤالات باز بود و دادهها با روش تحلیل محتوای کیفی استقرایی تحلیل شدند. صحّت و اعتبار مطالعه حاضر ریشه در چهار محور « باورپذیری، انتقال‌پذیری، تصدیق پذیری و اطمینان‌پذیری» داشت. یافته ها:یافته های حاصل شده در قالب سه مقوله اصلی شامل مفهوم کودک آزاری، دامنه کودک آزاری و کمبودهای کودک آزاری بودند. نتیجه گیری:دامنه آگاهی والدین مشارکت کننده، در رابطه با سه مفهوم جسمانی، عاطفی و غفلت کودک آزاری خوب بود امّا دیدگاه آنها در رابطه با کودک آزاری جنسی محدود بود و بیشتر روی جنبه های شناخته شده آن متمرکز میشد. تأکید آنها روی مرتفع کردن مشکلات اقتصادی و اجتماعی و راهکارهایی جهت افزایش محبت در خانواده ها بیانگر عمق توجه آنها به ریشه های این معضل جهت پیشگیری و کنترل آن بود. افزون براین ها، ضریب آسیب پذیری کودکان در جامعه فعلی افزایش یافته است و به ویژه کودک آزاری جنسی حسّاسیت بیشتری را تولید کرده است لذا؛ لزوم آگاه‌سازی والدین از کودک آزاری برای ممانعت و پیشگیری از آن بیش‌ازپیش احساس میشود در این راستا؛ نقش مراجع آموزشی از قبیل مدارس و رسانه ها بسیار مهم بوده و ضرورت دارد تا برنامه های آموزشی لازم را برای والدین و کودکان در این حیطه تدارک ببینند.
