استاد گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد ، مشهد ، ایران ، yazdi.amin@gmail.com
چکیده: (4417 مشاهده)
مقدمه: اختلالات عصب‌تحولی، طیف گسترده‌ای از مسائل و مشکلات را برای کودک به وجود می‌آورند که به صورتی مستقیم و غیرمستقیم، زمینه ساز کاهش کیفیت زندگی خانواده می‌گردد. با در نظر داشتن اینکه مادران بیشترین مسئولیت در رشد و پروش کودک را بر عهده دارد، این مطالعه با هدف مقایسه کارکرد تحولی خانواده، ویژگی‌های شخصیتی و استرس والدگری مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با مادران کودکان دارای رشد بهنجار انجام گرفت. روش: این مطالعه توصیفی از نوع علی‌مقایسه‌ای بود که در آن 50 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با 50 نفر از مادران دارای کودک رشد بهنجار که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند. سپسپرسشنامههای سنجش کارکرد تحولی خانواده، پرسشنامه پنج عاملی شخصیت (NEO-FFI)، شاخص استرس والدگری ((PSI-SFتکمیل شدند.
یافته‌ها: بین دو گروه مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و عادی در مقیاس کارکرد تحولی خانواده، ویژگی‌های شخصیتی و استرس والدگری (0/001=P) تفاوت معنی‌دار بوده و کارکرد تحولی مادران کودکان عادی به میزان معناداری بالاتر از گروه مادران دارای فرزند اوتیسم بود.همچنین استرس والدگری و میزان روان‌رنجورخویی مادران کودکان اوتیسم بالاتر از روان رنجورخویی مادران کودکان عادی (0/001=P) بدست آمده و میانگین برون گرایی مادران کودکان عادی نیز بالاتر از میانگین برون گرایی مادران کودکان اوتیسم (0/001=P) بدست آمد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مراقبت از کودک مبتلا به اوتیسم بر کارکردهای روانی همچون تحول خانواده، ویژگی‌های شخصیتی و استرس والدگری در خانواده فرد مبتلا تأثیر داشته و توجه جدی به خانواده این گروه از افراد را می‌طلبد.
