مقدمه : بسیاری از تهدیدات زیست محیطی، پیامد رفتار انسانی است. تنها تغییر در رفتار انسانی میتواند این مشکلات زیست محیطی را کاهش دهد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی محیط زیست بر نگرش و آگاهی افزایی زیست محیطی کودکان دختر دبستانی شهر تهران میباشد.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش و پس آزمون است. ۶۰ دانش آموزان با روش نمونه گیری چند مرحله ای از مدارس ابتدایی در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ انتخاب شدند. آنها در دو گروه آزمایشی و کنترل تخصیص تصادفی شدند. آموزش زیست محیطی در طول ده جلسه (هفته ای دو جلسه، هر جلسه به طور متوسط ۹۰ دقیقه) بر روی گروه آزمایش انجام شد. ابزار تحقیق شامل مقیاس نگرش کودکان نسبت به محیط زیست (CATES-PV) (۱۹۹۷ Musser,) میباشد. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین نمرات پیش و پس از آزمون گروه آزمایش در نگرش نسبت به محیط زیست (,p=۰,۰۰۱ F=۱۶۲.۰۳۶) و آگاهی زیست محیطی (p=۰.۰۰۱,F=۱۷۴.۰۰۰ ) وجود دارد.
نتیجه گیری: یافتهها بر این امر تاکید میکنند که آموزش زیست محیطی متناسب با سن، نقش حیاتی در بهبود نگرش و آگاهی زیست محیطی دارند. از این رو میتواند بعنوان راهکار پیشگیری از تخریب محیط زیست مورد توجه قرار بگیرد.
