دانشیار، گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران ، a.khodabakhshid@khatam.ac.ir
چکیده: (438 مشاهده)
مقدمه: مدیریت هیجانها در دروان نوجوانی از اهمیت ویژه برخودار است. هیجانها منفی و مخربی را می توان از طریق درمانهای روان شناختی کاهش داد و هیجانهای مثبتی را جایگزین کرد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان معنوی خداسو به شیوه گروهی بر احساس گناه و نشخوار فکری دختران نوجوان بود. روش : روش پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی شاگردان مدارس دخترانه پایه نهم واقع در منطقه 1 شهرداری شهر تهران در سال 1402 بودند. شرکت کنندگان در پژوهش، با روش نمونه گیری تصادفی ساده بود و با استفاده از فهرست دانش آموزان انتخاب شدند. در نهایت 30 دانشآموز به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. داده هااز طریق پرسشنامه مقیاس احساس گناه توسط آیزنک در سال (2007) و مقیاس نشخوار فکری توسط هوکسما و مارو (1991) جمع آوری شدند. سپس گروه آزمایش پانزده جلسه 90 دقیقهای (هفتهای یک بار) و به مدت 4 ماه آموزش درمان معنوی خداسو دریافت کردند و پس از آن هر دو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس دو متغیره استفاده شد و با نرم افزار SPSS نسخه 27 تحلیل شدند. نتایج : نتایج نشان داد که آموزش درمان معنوی خداسو توانست احساس گناه (0.05 P < ) و نشخوار فکری را در گروه آزمایش کاهش بدهد(0.05 P < ). این تغییرات در گروه کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: مداخله روانی- معنوی خداسو میتواند به مدیریت مثبت ترهیجانها در دختران نوجوان منجر شود و با معنابخشی به عمل فرد با چهار مؤلفه ارزش، هدف، انگیزه و توانمندی، توحیدیافتگی به کاهش نشخوار فکری و احساس گناه منجر بشود. کاربرد این رویکرد به صورت گروهی در مدارس و مراکز آموزشی می تواند به بهزیستی روان شناختی نوجوانان کمک کند.
Shahrestani N A, Khodabakhshi-Koolaee A. The Effectiveness of God Oriented Spiritual Psychotherapy group training on Guilt and Rumination in Adolescent Females. JPEN 2024; 10 (4) :1-10 URL: http://jpen.ir/article-1-756-fa.html
شهرستانی نرگس السادات، خدابخشی کولایی آناهیتا. اثربخشی آموزش گروهی درمان معنوی خداسو بر احساس گناه و نشخوار فکری در دختران نوجوان. مجله پرستاری کودکان. 1403; 10 (4) :1-10