استاد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، s.amiri@edu.ui.ac.ir
چکیده: (4151 مشاهده)
مقدمه: قلدری پدیده‌ای بسیار شایع است و برای افراد درگیر در آن عواقب روان‌شناختی شدیدی به بار می‌آورد. قلدری ممکن است آغاز اختلال شخصیت ضداجتماعی و رفتارهای خشن در نوجوان و بزرگسال باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه پیشگیری از قلدری الویس (Olweus) بر روابط با همتایان و رفتارهای قلدری کودکان قلدر مدارس ابتدایی شهر یزد بود. روش:پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون/ پس آزمون / پیگیری با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری را تمامی دانش‌آموزان پسر قلدر مدارس ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل می‌دهد. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای بود که در طی دو مرحله صورت گرفت و 37 دانش آموز قلدر انتخاب و در قالب دو گروه آزمایش (18 نفر) و کنترل (19 نفر) به شکل تصادفی قرار داده شدند.گروه آزمایش برنامه آموزشی پیشگیری از قلدری الویس را طی 15 جلسه 90 دقیقه ای (هفتهای 2 جلسه) دریافت کرد. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه تجدیدنظر شده قلدر/ قربانی الویس (Olweus)، مقیاس سنجش روابط همتایان ریجبی و اسلی (Rigby and Slee) و روش جامعه‌سنجی داج و همکاران (Dodge et al) استفاده شد. یافته‌ها:نتایج تحلیل واریانس مختلط نشان داد برنامه آموزشیپیشگیری الویس بهطورمعناداری روابط با همتایان (0/05p<) کودکان قلدر را افزایش (0/05p<) و رفتارهای قلدری این کودکان را کاهش داده است (05/0p<) و این تاثیر برای هر دو متغیر روابط با همتایان (05/0p<) و رفتارهای قلدرانه (0/05p<) تا مرحله پیگیری پایدار بوده است. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از برنامه پیشگیری از قلدری مبتنی بر دیدگاه الویس (OBPP) می‌تواند یکی از برنامه‌های اثربخش و کارآمد بر روابط کودکان قلدر با همتایان و رفتارهای قلدری آن‌ها باشد.
hosseini M, amiri S, Ghamarani A, sajjadian I. Effectiveness of Elvis's Bullying Prevention Program on relationships with peers and bullying behaviors of bully children. JPEN 2020; 6 (4) :86-94 URL: http://jpen.ir/article-1-430-fa.html
حسینی محبوبه، امیری شعله، قمرانی امیر، سجادیان ایلناز. تأثیر برنامه پیشگیری از قلدری الویس بر روابط با همگنان و رفتارهای قلدری کودکان قلدر. مجله پرستاری کودکان. 1399; 6 (4) :86-94
