استادیار، مرکز تحقیقات سلامت جامعه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحداصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران ، n45sadeghi@yahoo.com
چکیده: (2704 مشاهده)
مقدمه: تعارضنقش در مادران شاغل، یکیازمهمترینمنابعایجاداسترس برای شخص و خانوادهاست. گروه های آسیب پذیر از جمله کودکان، با این تعارض دچار مشکلات متعددی خواهند بود.پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه عوامل روانی- اجتماعی محیط کاربا پرخاشگری کودکانکارکنان پرستاری زن شاغل در بیمارستان الزهراء اصفهان درسال 1397 انجام شد. روش: مطالعه حاضر پژوهش توصیفی- همبستگی است که در سال 1397 انجام گردیده است. تعداد 110 نفر از پرسنل پرستاری زن شاغل در بخش‌های مختلف بیمارستان الزهرا(س) به همراه کودکان سن پیش از دبستان آنها بود. گرداوری دادهها توسط پرسشنامههای جمعیت شناختی، عوامل روانی – اجتماعی کپنهاگ و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره تعارض کار – خانواده پرسنل پرستاری18/76±77/43و رفتارهای توهین آمیز آنها 5/53±9/86 از 100 نمره بود که به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را از بین عوامل روانی- اجتماعی محیط کار بر پرخاشگری کودکان داشت. میانگین نمره پرخاشگری کودکان این افراد، 18/82±27/33از 84 نمره به دست آمد. آنالیز رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که به ترتیب اهمیت، نمرات رضایت شغلی، تعارض کار- خانواده و سلامت و رفاه پیش بینی کنندههای معناداری برای نمره پرخاشگری کودکانبودند (0/05 P <) و در حضور این سه عامل، نمرات سایر عوامل روانی- اجتماعی پیش بینی کنندههای معناداری برای نمره پرخاشگری کودکاننبودند. نتیجه گیری: در این مطالعه، همه عوامل روانی- اجتماعی محیط کار مادران تاثیرمستقیم بر پرخاشگری کودکان نداشته است، که این موضوع، حاکی از توجه مادران شاغل در حوزه سلامت به نقش مهم مادری در رشد عاطفی - روانی کودکان و کنترل عوامل موثر در ایجاد تعارض کار- خانواده است اما آنچه به مدیران حوزه سلامت مربوط است این است که به مولفه های شغلی کارکنان توجه ویژه داشته باشند.
Naderi F, sadeghi N, Moghimian M. The Relationship between Workplace Psycho-social Factors and Child Aggression among Female Nursing. JPEN 2021; 7 (2) :58-66 URL: http://jpen.ir/article-1-463-fa.html
نادری فروزان، صادقی نرگس، مقیمیان مریم. بررسی رابطه عوامل روانی- اجتماعی محیط کار با پرخاشگری کودکان کارکنان پرستاری زن. مجله پرستاری کودکان. 1399; 7 (2) :58-66
