دانشیار روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد ، mashhadi@um.ac.ir
چکیده: (2331 مشاهده)
مقدمه:مطالعات گذشته نقش انطباق خانوادگی در هر یک از اختلال‌های اضطرابی دوره کودکی را مشخص نکرده‌اند. به همین خاطر، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان انطباق خانوادگی و ارتباط آن با شدت اضطراب کودکان مضطرب بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان پایه اول دبستان شهر ملایر تشکیل داده بودکه به شیوه خوشه‌ای تصادفی، 488 نفر انتخاب شده بودند و از بین آن‌ها تمامی 127 کودک دچار اضطراب موردمطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب اسپنس (اسپنس، 1998) و پرسشنامه انطباق خانوادگی (لبوویتز و همکاران، 2013). برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج این بررسی نشان داد که تمام والدین کودکان مضطرب، مرتکب انطباق خانوادگی می‌شدند، همچنین، بیشترین انطباقی که توسط والدین انجام می‌شد، اطمینان‌دهی بود. همچنین انطباق‌های خانوادگی با همه مشکلاتی اضطرابی (به‌جز اضطراب فراگیر) ارتباط مثبت و معناداری داشت (0/05 p<). نتیجه‌گیری: انطباق‌های خانوادگی در بین خانواده‌های کودکان مضطرب به‌صورت کامل شایع است و با تسهیل اجتناب، به تداوم مشکلات اضطرابی کودکان کمک می‌کنند.
