دانشیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه شهید چمران اهواز ، اهواز، ایران ، n.hamid@scu.ac.ir
چکیده: (3026 مشاهده)
مقدمه: کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم دارای نقایص ارتباطی هستند که می تواند بر عملکرد والدین آن ها تاثیر بگذارد و والدین آن ها، نسبت به والدین کودکان در سن رشد معمولی، سطح بالاتری از استرس را گزارش می کنند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش فرزند پروری ذهن آگاهانه بر تنیدگی والدین در مادران دارای کودک مبتلا به اختلالات طیف اتیسم شهر اهواز بود. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک مبتلا به اختلالات طیف اتیسم بود که به انجمن اتیسم اهواز مراجعه کرده اند. از این تعداد 4 مادر، به روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه تنیدگی والدین آبیدین (PSI) انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم زمان استفاده شد و آزمودنی ها قبل از درمان، میانه درمان (جلسه اول، سوم، پنجم، هفتم)، پایان درمان (جلسه هشتم) و یک ماه پس از پایان درمان به پرسشنامه تنیدگی والدین آبیدین پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که شاخص تغییر پایا در متغیر تنیدگی والدین در سطح (0/05p<) معنی دار هستند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش فرزند پروری ذهن آگاهانه باعث کاهش تنیدگی والدین می شود.
