استاد گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، ashafiabady@yahoo.com
چکیده: (2078 مشاهده)
مقدمه: وجود یک کودک مبتلا به سرطان در خانواده دارای پیامدهای منفی بسیاری برای والدین است. پژوهش حاضر به بررسی نقش واسطهای پریشانی روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) در رابطه بین خشم و کیفیت روابط زوجین در والدین کودکان سرطانی می پردازد. روش: مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را والدین تمامی کودکان سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان بندرعباس در سال 1398 در بر میگیرد که از این بین با روش نمونهگیری هدفمند تعداد 200 فرد به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه کیفیت روابط زوجین (1386)، پرسشنامه بیان حالت-صفت خشم اسپیلبرگر (1999) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (1995) بود. تحلیل دادهها از طریق روشهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با بهرهگیری از نرم افزار AMOS انجام شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که خشم و پریشانی روانشناختی با کیفیت روابط زوجین دارای رابطه منفی معنادار هستند. همچنین پریشانی روانشناختی در رابطه بین خشم با کیفیت روابط زوجین دارای نقش میانجی بود (0/05 >P). نتیجه گیری: بر این اساس در زمینه طراحی اقدامات لازم به منظور ارتقای کیفیت روابط زوجین در والدین دارای کودک سرطانی میتوان به تدوین برنامه هایی در جهت کاهش خشم و پریشانی روانشناختی اقدام نمود.
