دانشیار، گروه روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، drmgolparvar@gmail.com
چکیده: (2272 مشاهده)
مقدمه: کودکان تک والد از زمره کودکانی هستند که نیازمند توجه جدی از طرف جامعه درمانی و آموزشی هستند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی هنر-بازی‌درمانی شناختی-رفتاری و بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک بر کیفیت تعاملات والد-کودک در کودکان تک والد اجرا شد. روش: روش پژوهش نیمه تجربی در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. 54 نفر از طریق نمونهگیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله وگروه کنترل (هر گروه 18 نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه تعاملات والد-کودک برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. دو گروه هنر-بازی‌درمانی شناختی-رفتاری و بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک طی 10 جلسه (90 تا 120 دقیقه هر جلسه) تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. نتایج : در کیفیت تعاملات والد-کودک بین گروه هنر-بازی‌درمانی شناختی-رفتاری و بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>p). همچنین بین گروه هنر-بازی‌درمانی شناختی-رفتاری و بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک در تاثیر بر کیفیت تعاملات والد کودک تفاوت معناداری به دست نیامد (0/05<p). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر دو مداخله هنر-بازی‌درمانی شناختی-رفتاری و بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک بر افزایش کیفیت تعاملات والد-کودک، استفاده از این دو درمان در مراکز درمانی برای کودکان تک والد پیشنهاد میشود.
