استادیارگروه پرستاری کودکان و نوزادان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران ، z_hemate@nm.mui.ac.ir
چکیده: (1384 مشاهده)
مقدمه: صرع از جمله بیماری های مزمنی است، که با ایجاد اعتماد به نفس پایین و احساس برچسب خوردن، می تواند عزت نفس و رضایت از زندگی نوجوان را تحت تأثیر قرار داده و منجر به انزوای اجتماعی، کاهش خودکارآمدی و نهایتاً تأثیر بر سازگاری ایشان با بیماری شود. لذا هدف این مطالعه تعیین ارتباط مشخصات دموگرافیک (فردی و بالینی) و میزان سازگاری در ابعاد مختلف (مبتنی بر مدل پرستاری روی) با تبعیت از درمان در نوجوانان مبتلا به صرع بوده است . روش: دراینمطالعهتوصیفی- تحلیلی،111 نفر از نوجوانان 20-10 سال مبتلا به صرع مراجعه کننده به انجمن صرع اصفهان(در سال1399) به صورت مبتنی بر هدف و براساس معیارهای ورود مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها باپرسشنامهمشخصات دموگرافیک، پرسشنامه سازگاری "روی" و پرسشنامه تبعیت از درمان (مدانلو و همکاران 1392) جمع آوری شد. نتایج :نمره کلی تبعیت از درمان به جز سن (p=0.038) با هیچکدام از مشخصات جمعیت شناختی و بالینی شرکت کنندگان ارتباط معنی داری نداشت(p>0.05). از طرفی بین نمره کلی تبعیت از درمان و نمره کلی سازگاری همبستگی مستقیم معنی دار وجود دارد (R=0.197، P=0.019)، به این معنی که با افزایش نمره کلی سازگاری، نمره کلی تبعیت از درمان نیز افزایش می یابد. همچنین نمره کلی تبعیت از درمان با نمره ابعاد سازگاری همبستگی مستقیم معنی دار داشت. نتیجه گیری:با توجه به نتایج مطالعه، بکار گیری اقداماتی که موجب افزایش سازگاری نوجوانان مصروع با بیماری خود گردند موجب افزایش تبعیت ایشان از اقدامات درمانی و مراقبتی خواهد شد.
