استاد تمام، عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران ، f_jahanpour@yahoo.com
چکیده: (783 مشاهده)
مقدمه: ارتباط پرستار-مادر، یکی از چالش‌های بخشهای نوزادان به شمار رفته و بسیاری از بحثهای اخلاقی در این بخش‌ها نیز ناشی از مشکلات ارتباطی بین مادران و پرستاران می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت ادراک پرستاران و مادران نوزادان بستری از ارتباط پرستار-مادر در بخشهای نوزادان بیمارستانهای منتخب استان بوشهر در سال 1400 انجام شد. روش : این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی پرستاران و مادران دارای معیارهای ورود به مطالعه، به روش سرشماری طی دو ماه در شش بیمارستان استان بوشهر انجام شد. برای جمعآوری دادهها از فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسشنامههای ادراک پرستاران و مادران از ارتباط پرستار-مادر استفاده شده که روایی و پایایی آنها در مطالعات قبلی تایید شده است. دادههای جمعآوری شده از 104 پرستار و 236 مادر، توسط SPSS نسخه 24 مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره ادراک مادران از ارتباط پرستاران، 12/82±59/27و میانگین نمره ادراک پرستاران از ارتباط با مادران، 9/57±73/37بود. همچنین ارتباط آماری معناداری بین بخش بستری نوزاد و سن بارداری وی با میانگین نمره ادراک مادران از ارتباط پرستاران دیده شد. بین وضعیت استخدامی پرستاران با میانگین نمره ادراک آنها از ارتباط با مادران نیز ارتباط آماری معناداری یافت شد. نتیجه گیری: ادراک مادران از ارتباط پرستار-مادر در سطح متوسط و ادراک پرستاران در سطح بالا بود. با توجه به تفاوت موجود میان ادراک آنها، برنامه ریزی برای ارتقای نقش پرستاران و تقویت مهارتهای ارتباطی آنها در راستای رویکرد مراقبت خانواده-محور ضروری به نظر میرسد. پیشنهاد میشود مسئولین حرفه پرستاری، بسترهایی را برای این امر از طریق آموزش پرستاران و آشنایی بیشتر آنها با نیازهای مادران نوزادان بستری فراهم نمایند.
