زینب کرد، فاطمه علایی کرهرودی، لیلا خانعلی مجن، هوشنگ علیخانی، فرید زائری،
دوره ۲، شماره ۱ - ( پاییز ۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: اکسیژن درمانی روشی است که اکسیژن را با غلظتی بیش از آنچه در هوای محیط وجود دارد برای مددجو فراهم می کند.اکسیژن درمانی در درمان بسیاری از نوزادان نارس انجام می شود و از آن جا که یک دارو است همانند یک دارو باید تجویز شود. هدف از این مطالعه “ممیزی مراقبت های پرستاری مرتبط با اکسیژن درمانی در روش کلاهک و جریان آزاد در نوزادان نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان" است.
روش :پژوهش حاضر، یک مطالعه ی مقطعی-توصیفی با بررسی ۴۰۰ مراقبت پرستاری مرتبط با اکسیژن درمانی در نوزادان نارس در مرحله قبل، حین و بعد از دو روش جریان آزاد و کلاهک با استانداردهای موجود در بخش های مراقبت ویژه نوزادان در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد. در این پژوهش اطلاعات مربوط به مراقبت های پرستاری مرتبط با اکسیژن درمانی در نوزادان نارس، با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناسی و "چک لیست ممیزی مراقبت های پرستاری مرتبط با اکسیژن درمانی در روش کلاهک و جریان آزاد در نوزادان نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان " تدوین شده توسط پژوهشگر بر اساس استانداردهای اکسیژن درمانی نوزاد نارس گرد آوری شد.
یافته ها: میزان رعایت استاندارهای اکسیژن درمانی در نوزادان نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در عملکرد پرستاران در مرحله قبل از اکسیژن درمانی در روش کلاهک۹۰ درصد و در جریان آزاد در ۳/ ۸۳ درصد ضعیف بوده است. این عملکرد در مرحله ی حین اکسیژن درمانی در روش کلاهک در ۸۴ درصد و در روش جریان آزاد ۵۳/۳ درصد متوسط و در مرحله ی بعد از اکسیژن درمانی در روش کلاهک ۲/ ۹۹ درصد و در روش جریان آزاد ۹۸/۶درصد ضعیف بوده است.
نتیجه گیری: اشتباهات و خطاهای مرحله قبل و حین و بعد از اکسیژن درمانی توسط پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز مشاهده شده است، لذا باید ضرورت ارائه برنامه های آموزشی و درمانی را برای به روز کردن توانمندی های پرستاران بیش از پیش مورد تاکید قرار داد.
