مقدمه: تکانشگری یکی از نشانگان اختلال سلوک است که برای تعدیل و کاهش آن مداخلات گستردهای ارائه شده است، در این مطالعه به بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر کاهش تکانشگری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک در کانون اصلاح و تربیت پرداخته شد.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و طرح آن از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. این پژوهش در سال ۱۳۹۹ در جامعه آماری مددجویان پسر کانون اصلاح و تربیت شهر اهواز در فاصله سنی ۱۵ تا ۱۸ سال انجام شد. ۳۰ نفر از نوجوانان بهروش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای در آموزش تنظیم هیجان شرکت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار برای دریافت مداخله قرار داشت. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه جمعیت شناختی و یازدهمین ویراست مقیاس تکانشگری بارت بود که توسط دو گروه در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل گردید.
نتایج : تفاوت معنی داری بین گروه مداخله (۶/۲۸±۶۰/۲۵) و کنترل (۴/۹۹±۸۰/۲۱) در نمره تکانشگری (۰/۰۰۱=P، ۶۲/۵۹۵=F) در طول زمان وجود دارد (۰/۰۵>P) و ۶۹% از تفاوتهای مشاهده شده در نمره تکانشگری ناشی از مداخله است.
نتیجه گیری: آموزش تنظیم هیجان یک مداخله موثر در کاهش تکانشگری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک است، بنابراین پیشنهاد میشود که در سایر مراکز اصلاح و تربیت سراسر کشود و سایر نهادهای تربیتی و درمانی از این مداخله استفاده شود.
