مقدمه : رویکرد شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب از جمله رویکردهایی است که برای تغییر هیجانات و رفتارهای مشکل‌زای ناشی از تجارب دردناک استفاده می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب بر مقابله فعال و امید کودکان ۹-۱۲ ساله دختر بدسرپرست بود.
روش: روش پژوهش به شیوه‌ی نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون-پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کودکان دختر بدسرپرست ساکن مراکز شبانه‌روزی شهر اصفهان بود که به منظور اجرای پژوهش، از طریق فراخوان عمومی در مرکز شبانه‌روزی بهزیستی ۴۰ نفر که تمایل به شرکت در طرح را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) گمارده شدند. پرسشنامه‌های و امیدبه زندگی کودکان اشنایدر (۱۹۹۵) به‌عنوان پیش آزمون اجرا و سپس گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه (به صورت هفته‌ای یک جلسه ۴۵ دقیقه‌ای) قرار گرفتند و پس از اتمام درمان پس‌آزمون و پس از ۴۵ روز پیگیری، برای هر دو گروه اجرا شد.
یافته‌ها: برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس مکرر در نرم افزار SPSS-۲۳ استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب در افزایش مقابله فعال و امید به زندگی شرکت‌کنندگان تأثیر معناداری داشته است (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: بنابر نتایج تحقیق انجام‌شده می‌توان درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر آسیب را بعنوان یکی از رویکردهای جدید جهت افزایش امید روانشناختی دختران کودک بدسرپرست با اثرات نسبتا پایدار، برای افزایش مهارت‌های مقابله‌ای در مراکز وابسته به بهزیستی به کاربرد.
