مقدمه: تنیدگی تحصیلی در نتیجه ارزیابی فرد، مبنی بر تجربه ناهماهنگی بین درک از مطالبات موقعیتهای تحصیلی و منابع درون فردی است. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی بسته آموزشی خوش بینی به روش قصه گویی بر تنیدگی تحصیلی کودکان دختر انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر شهر کرمان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل داد. تعداد ۴۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای انتخاب و به صورت تصادفی ساده در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس پرسشنامه تنیدگی تحصیلی انگ و هوان در مورد هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش ۱۰ جلسه آموزش خوش بینی به روش قصه گویی را دریافت کردند. پس از مداخله هر دو گروه پرسشنامه فوق را به عنوان پس‌آزمون تکمیل کردند.
نتایج : فاکتور درون موردی انتظارهای والدین/معلمان در دو سطح پیش آزمون، پس آزمون، (p<۰,۰۱ و ۱۲۰/۵۷= (۲۷ و۲) F ) معنادار می باشد، بنابراین می توان نتیجه گرفت که نمرات انتظارهای والدین/معلمان افراد در دو سطح با یکدیگر اختلاف معنی داری دارند. همچنین از آنجا که در اثر متقابل بین انتظارهای والدین/معلمان و گروه نیز نتایج (p<۰,۰۱ و ۱۸/۰۹= (۲۷ و۲) F) معنادار می باشد، بنابراین می توان نتیجه گرفت که اثر متقابل بین میزان انتظارهای والدین/معلمان و گروه، معنی دار است.
نتیجه گیری: باتوجه به اثربخشی آموزش خوش بینی به روش قصه گویی پیشنهاد میشود در جهت بهبود وضعیت سلامت روانشناختی و کاهش تنیدگی دانش آموزان استفاده گردد.
