مقدمه: اعتیاد به مواد معضلی فردی و اجتماعی است که با تبعات منفی بسیاری همراه است و نوجوانی دورهای پرخطر برای گرایش به اعتیاد است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی خودکنترلی بر کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان انجام شد.
روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه مشغول به تحصیل در مدارس شهرستان نقده در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بودند. به شیوه نمونه گیری هدفمند، تعداد ۶۰ نفر از دانش آموزان که نمرات بالا در مقیاس گرایش به اعتیاد داشتند، انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۳۰ نفر). گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقهای آموزش خودکنترلی قرار گرفت. ابزار جمعآوری دادهها عبارت بود از مقیاس گرایش به اعتیاد (Addiction tendency scale).
نتایج : نمرات میانگین تعدیل‌شده میزان آمادگی به اعتیاد پس از اجرای آموزش خودکنترلی در افراد گروه مداخله (۵۲/۳۶) پایینتر از میزان آمادگی به اعتیاد در افراد گروه کنترل (۷۱/۷۸) می‌باشد. بنابراین برنامه آموزشی خودکنترلی بر کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان اثربخش بود (۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: برنامه آموزشی خودکنترلی میتواند مداخله ای موثر در در کاهش آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان باشد.
