دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران. ، azramohammadpanah@ardakan.ac.ir
چکیده: (10 مشاهده)
مقدمه: خودزنی یکی از مسائل خطرناک دوران نوجوانی است. خودزنی شامل رفتارهایی است که با هدفهای مختلف روانشناختی و بین‌فردی و به شکلهای مستقیم و غیرمستقیم انجام میشود. این مطالعه با هدف بررسی تجربهی زیسته نوجوانان دارای سابقه خودزنی بود. روش کار:در این پژوهش کیفی با رویکرد مضمونی (کلایزی)، تجربه زیسته ده نوجوان دارای سابقه خودزنی با مصاحبه انفرادی عمیق بررسی شد و پژوهش بر درک و تفسیر تجربیات این افراد از پدیده خودزنی تمرکز دارد. درحقیقت، این پژوهش، به دنبال کشف معنای خودزنی برای کسانی است که آن را تجربه کرده‌اند، و در ادامه نشانه‌های اختلالات بالینی و ویژگیهای فردی اثرگذار بر این پدیده مشخص و واکاوی شدند. جامعه بررسی شده در این پژوهش نوجوانان 18ـ12 شهر کرمان در سال 1402بودند. یافته‌ها: با تآکید بر ویژگیهای فردی و شخصیتی و اختلالات بالینی، کدهای مفهوم اولیه به 26 عدد رسید که این کدها در 9 مقوله عمده جای‌گزاری شدند. نتیجه‌گیری: خودزنی برای هر شخص کارکرد خاصی داشت. نیاز به خودزنی می‌تواند نشانه‌ی وجود اختلالات روانی یا شخصیتی باشد. بعضی افراد صرفاً به علت داشتن تکانشگری و نبود مهارت‌های کنترلی دست به خودزنی زده بودند و بعضی دیگر به اختلالاتی مانند اعتیاد، اختلال سلوک یا اختلال کنترل تکانه خودزنی را امتحان کرده بودند.
Asgharzadeh A, Mohammadpanah Ardakan A, Aryanpour H, Abdellah N. The study of the experience of adolescents with a history of self-harm according to their clinical disorders and individual characteristics. JPEN 2025; 12 (1) :12-23 URL: http://jpen.ir/article-1-814-fa.html
اصغرزاده علی، محمدپناه اردکان عذرا، آریانپور حمیدرضا، عبدالله نرگس. تجربه نوجوانان دارای سابقه خودزنی با توجه به سابقه اختلالات بالینی و ویژگیهای فردی آن‌ها. مجله پرستاری کودکان. 1404; 12 (1) :12-23
