مقدمه: هنگامی که نوزاد بلافاصله بعد از تولد بدلیل زودرس بودن، بیماری یا اختلالات مادرزادی نیاز به مراقبت‌های درمانی پیدا می‌کند و یا فوت می‌نماید، اثرات این اتفاق غیرمنتظره می‌تواند بر روی والدین طاقت فرسا باشد و پدران این شرایط را مثل گیر افتادن در موقعیتی که هیچ تجربه قبلی نسبت به آن ندارند توصیف کرده‌اند. این مطالعه با هدف مقایسه میزان دلبستگی پدران با نوزادان بستری و غیربستری در بیمارستان انجام شده است.

روش کار:این مطالعه یک پژوهش توصیفی ـ مقایسه‌ای می‌باشد. از 148 نفر مراجعه کننده تعداد 85 نفر حاضر به شرکت در پژوهش شدند که 48 نفر در قالب گروه بستری و 37 نفر نیز به عنوان گروه غیر بستری، وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک والدین و نوزاد و پرسشنامه ارزیابی میزان دلبستگی پدر با نوزاد (تهیه شده توسط John condon و همکاران ) استفاده شد.جهت آنالیز داده ها از آزمون tمستقل و آنالیز واریانس و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده گردید.

یافته ها:دو گروه از نظر سن پدر، میزان درآمد ماهانه و سن هنگام تولد نوزاد همگونی داشتند.ارتباط آماری معنی داری بین همبستگی اجزای دلبستگی با مشخصات دموگرافیک یافت نشد. تنها سن پدران نوزادان غیر بستری در حیطه لذت تعامل دارای ارتباط مستقیم و معنی داری بود(0/02 =p ). مقایسه نمره کل دلبستگی پدران با نوزادان بستری و غیربستری و اجزای دلبستگی در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت.

نتیجه گیری:گرچه روابط اولیه عاطفی والد- نوزاد در روزهای اول زندگی خارج رحمی زیرساخت روانی و روابط اجتماعی نوزاد در سالهای آتی است اما براساس یافته‌های پژوهش مشخص گردید که عامل بستری شدن نوزاد نمی‌تواند در فرایند دلبستگی بین پدر و نوزاد گسست ایجاد نماید. .