مقدمه:داشتن کودک مبتلا به سرطان انسان را با یک واقعه استرس زا روبرو می سازد که منجر به بروز علائمی میشود که امکان دارد توان جسمی و روحی والدین ر ا مختل کرده و زندگی کودک و والدین ر ا به خطر بیندازد . مطالعه حاضر با هدف بررسی علائم استرس پس از سانحه در والدین کودکان مبتلا به سرطان انجام گرفت.
روش: در این مطالعه توصیفی تحلیلی, 200 نفر از والدین کودکان مبتلا به سرطان شرکت داشتند. جمع آوری اطلاعات در پژوهش با استفاده از فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه Impact of Event Scale- Revised (IES-R) که شامل سه مقیاس فرعی افکار ناخواسته، انکار و تحریک پذیری بود صورت گرفت؛ و تجزیه تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم فزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های Mann-Whitney Uو رگرسیون لوجستیک Univariateو Multivariateصورت گرفت.
 یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین کل استرس پس از رخداد در والدین کودکان سرطانی41/70 بود. در میان مقیاس های فرعی پرسشنامه (IES-R) بیشترین میانگین نمره به مقیاس فرعی افکار ناخواسته (intrusion) ( 16/03 ±6/24) و کمترین میانگین نمره مقیاس فرعی تحریک پذیری(hyperarousal) (10/68± 4/58) تعلق گرفت . همچنین بر اساس نتایج این مطالعه مادران در مقایسه با پدران علائم استرس پس از رخداد بالاتری را گزارش کرده اند بطوریکه شانس شیوع استرس پس از رخداد در مادران 2/49 برابر پدران بوده است (P= 0.01).
نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه علائم استرس پس از رخداد در مادران کودکان سرطانی بیشتر از پدران این کودکان بوده است. همچنین در این مطالعه بین سایر ویژگی های دموگرافیک والدین و علائم استرس پس از رخداد ارتباطی یافت نشد. بنابراین به منظور بررسی تجارب والدین کودکان سرطانی به مطالعات بیشتری نیاز است.