مقدمه: داشتن کودک مبتلا به سرطان انسان را با یک واقعه استرس زا روبرو میسازد که منجر به بروز خطراتی میشود که امکان مختل نمودن توان جسمی و روحی والدین را فراهم آورده و در ضمن زندگی کودک و والدین را به خطر می اندازد.این مطالعه با هدف بررسی خطرات روانی اجتماعی در والدین کودکان مبتلا به سرطان انجام گرفت.

روش: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 200 نفر از والدین کودکان مبتلا به سرطان در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان شرکت داشتند و نمونه گیری بصورت در دسترس انجام شد. جمع آوری اطلاعات، با استفاده از فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه The Revised Psychosocial Assessment Tool  صورت گرفت. تجزیه تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار  SPSSنسخه 21، شاخص های مرکزی و پراکندگی،آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت.

یافته ها: در این مطالعه میانگین نمره کل ابزار بررسی روانی اجتماعی اصلاح شده 0/56 بوده است. در این مطالعه میان برخی از ویژگی های دموگرافیک از جمله سن مادر، جنس کودک بیمار، سن کودک بیمار، تشخیص کودک بیمار، مدت تشخیص، تعداد فرزندان و مذهب با خطرات روانی اجتماعی ارتباط معنی داری وجود داشته است((P<0/05. میانگین مقیاس فرعی واکنش والدین به استرس در مادران بیشتر از پدران است ((P<0/05.

نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه والدین خطرات روانی اجتماعی زیادی را متحمل نمیشوند که این خود نتیجه مناسبی در مقابل قرار گرفتن در شرایطی چون داشتن کودک مبتلا به سرطان است. احتمالا مراقبت خانواده محور در مراکز درمانی مورد مطالعه به خوبی انجام میشده است؛ که نیاز به مطالعات بیشتر در این مورد میباشد.