مقدمه: یکی از روش های آموزشی نوین که ارتباط بسیار نزدیک با رویکرد سازنده گرایی دارد نقشه مفهومی است. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین مقایسه ای تأثیر برنامه آشناسازی روند بستری به کمک نقشه های مفهومی دیداری با روش چهره به چهره بر میزان ترس و اضطراب کودکان 6 تا 9 ساله بستری در بخش کودکان شهر سبزوار بود.
روش : بررسی با استفاده از روش نیمه تجربی و انجام پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. آزمودنی های این پژوهش 44 نفر از کودکان 6 تا 9 ساله بستری در بخش کودکان شهر سبزوار بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، ترس بیمارستانی بروم و اضطراب موقعیتی  خصیصه ای برای کودکان بودند. داده ها توسط نرم افزار spss ویرایش 20 و آمار توصیفی، شاپیرو ویلک، کای دو، فیشر، t وابسته، ویلکاکسون، من ویتنی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: بعد از برنامه آشناسازی، در گروه نقشه مفهومی دیداری و روش چهره به چهره، ترس و اضطراب (موقعیتی، خصیصه ای و کل) کاهش معنی‌داری داشت(0/05>p). همچنین بین اضطراب خصیصه ای و اضطراب کل در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود داشت(0/05>p).
نتیجه گیری: استفاده ار نقشه مفهومی بصری در مقایسه با روش چهره به چهره در کاهش اضطراب خصیصه ای و اضطراب کل کودکان بستری در بیمارستان مؤثرتر می باشد. لذا پیشنهاد می شود در محیط هایی که پرستاران وقت کافی برای آموزش چهره به چهره جهت ارائه اطلاعات لازم به بیماران ندارند، می توانند از روش نقشه مفهومی دیداری استفاده نمایند.