مقدمه: امروزه یکی از مهم‌ترین موارد سرگرم‌کننده، بازی‌های رایانه‌ای است که توجه کودکان را به خود جلب کرده و تأثیرات مخربی نیز بر جسم و روان آن‌ها باقی گذاشته است؛ بنابراین لزوم توجه و استفاده از روش­های جدید در جهت بهبود وضعیت موجود حائز اهمیت است.
روش : پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی کودکان ۱۰ تا 11 سال شهر اصفهان انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با دوره­ی پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان 10 تا 11 سال اصفهان در سال بود. نمونه آماری نیز شامل 30 نفر از کودکانی بود که بیشترین اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای را داشتند و به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب‌شده و به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ادامه گروه آزمایش 10 جلسه 90 تا ۱۲۰ دقیقه‌ای آموزش دریافت کردند. ابزارهای مورد استفاده برای جمع­آوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌ی اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای سلطانی و فرهادی (1395)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1932) و پرسشنامه استرس تحصیلی زاجاکاو (2005) بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها نیز از نرم‌افزار آماری SPSS-23 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که بازی‌درمانی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری در کاهش اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی کودکان 10 تا 11 سال مؤثر بوده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش بر تأثیر آنلاین بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای، پرخاشگری و استرس تحصیلی تأکید دارد؛ بنابراین پیشنهاد می­گردد درمانگران از این‌ رویکرد درمانی به‌عنوان یک روش سودمند بهره ببرند.